تشنج مزمن در جامعه

جارستان: با وجود امیدواری که مردم در پی مذاکرات و حل‌و‌فصل مناقشات سیاسی داشتند، در ماه‌های اخیر شاهد تغییرات شگرفی در وضعیت اجتماعی و روانی کشور بودیم. پیش از آغاز جنگ و در اوج بحران‌های سیاسی و اقتصادی، امید به بهبود وضعیت اقتصادی و لغو تحریم‌ها، مردم را به آرامش نسبی رسانده بود. در این مدت، کنترل نسبی قیمت ارز و طلا، به همراه برخی نشانه‌های مثبت اقتصادی، باعث شده بود که مردم، حتی با وجود فشارهای اقتصادی، زندگی آرام‌تری را تجربه کنند.

در این شرایط، رسانه‌ها و مسئولین، به ویژه شهرداری تهران، در مواجهه با بحران‌ها همچنان بر تبلیغات پیشین و صرف مراسم دینی تکیه می‌کنند. اگرچه این اقدامات می‌توانند به روحیه ملی کمک کنند اما باید اذعان کرد که در بسیاری از مواقع، اینگونه اقدامات نمی‌توانند جایگزین حل مشکلات بنیادی همچون کمبود برق، آب و اینترنت باشند. در واقع، رسانه ملی و مسئولین به جای تقویت روحیه مردم از طریق معرفی راه‌حل‌های مؤثر به سراغ روش‌هایی رفته‌اند که شاید دیگر قادر به جلب اعتماد و همکاری مردم نباشند.

در این شرایط برای تقویت تاب‌آوری اجتماعی، لازم است که مسئولین به جای تکرار شعارهای بی‌اثر، با اقدامات واقعی و عملی، به بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم توجه کنند. اگر دولت و نهادهای مسئول نتوانند مشکلات اساسی مردم را حل کنند، هرگونه تبلیغاتی که به شکلی غیرواقعی از مردم انتظار داشته باشند، تنها به بی‌اعتمادی بیشتر و کاهش تاب‌آوری اجتماعی خواهد انجامید.

باید در نظر بگیریم که مسئولین به نیازهای واقعی مردم پاسخ دهند و نه اینکه از آنها انتظاراتی نامناسب داشته باشند. در شرایطی که مردم از مشکلاتی نظیر قطعی برق، کمبود آب، سرعت پایین اینترنت و دیگر مشکلات زیربنایی رنج می‌برند، جلب همکاری آنها از طریق تبلیغات و توصیه‌های صرف به صرفه‌جویی و رعایت اصول دینی بیشتر به تشنج و ناامیدی منجر خواهد شد. وقتی مردم درگیر چنین فشارهایی هستند، به جای تشویق به صرفه‌جویی بیشتر، باید از طرف مسئولین دیدگاهی همدلانه و عملیاتی دریافت کنند که نشان‌دهنده درک وضعیت فعلی کشور و زندگی روزمره مردم باشد. با این حال، نمی‌توانیم از مسئولین توقع داشته باشیم که تنها با تکیه بر اصول دینی و مناسک، مشکلات مردم را حل کنند./سازندگی